Zes keer is scheepsrecht in Haarlem Waren het de intensieve trainingen? Was het de verdubbelde ervaring van de recreanten? Of waren het de mysterieuze krachten in de sport die de recreanten tot grote hoogte opstuwden? Niets, of in ieder geval heel weinig was daarvan te merken toen 14 recreanten, gelijk verdeeld over de geslachten m en v, aantraden voor de eerste wedstrijd van de avond in en tegen Haarlem op 22 maart. "Slechts" 14 recreanten deze keer, door een verjaardag, twee blessures en twee dames die aan een veeleisende parallelle hardloopcarriëre zijn begonnen en overbelasting wilden voorkomen. We gingen kansloos ten onder. Er waren veel kansen en er gingen er ook een paar van in, maar de tegenstanders schoten met scherper. 2-7 of zoiets. Kansloos dus ondanks de ontroerende en hartverwarmende aansporingen van het massaal meegereisde publiek. Onze meest geliefde trainer legde voor de zekerheid de lat een beetje lager voor Badhoevedorp: “Als we er maar eentje scoren, dan is het goed.” Verwachtingsmanagement heet dat. De lat lag toch nog niet laag genoeg in deze verdedigerswedstrijd: één tegendoelpuntje slechts, maar de aanval scoorde er geentje, zodat we op de beginnende F-pupillenuitslag 0-1 uitkwamen. Voor de laatste wedstrijd tegen Roda werd geen verwachting meer uitgesproken. “Roda wordt gezien als de zwakste ploeg vanavond. Op HBC na,” aldus Henri, en niemand die hem tegensprak. Geen idee wat er allemaal in het veld gebeurde, ik had oog voor één persoon, een vitale dertiger die net als zijn dochter één jaar op korfbal zat. Aan het einde van de wedstrijd was het 4-3. Voor HBC. Revanche op onze aartsrivalen met twee hele punten na zes wedstrijden. Overigens: eigenlijk wel revanche na het vorige toernooi, waar wij aan het kortste eind trokken, maar geen aartsrivalen. Daar zijn die recreanten van Roda veel te aardige tegenstanders voor. Kortom het was weer geslaagd. Op naar warmer weer en hopelijk nog eens een uitnodiging voor een vriendschappelijke wedstrijd of een vriendschappelijk toernooi.